Snurken

Een aantal anatomische afwijkingen kunnen aanleiding geven tot of bijdragen tot snurken.

Ter hoogte van de neus zijn er alle aandoeningen en afwijkingen die neusverstopping veroorzaken zoals besproken in het hoofdstuk “chronische neusverstopping”. Typische voorbeelden zijn hier een afwijkend neustussenschot, te volumineuze neusslijmvliezen, chronische sinusitis.

Bij slechte neusademhaling zal de patiënt tijdens de slaap automatisch overschakelen op open mondademhaling. Dan valt de tong makkelijker naar achter en gaat door de versmalde luchtweg de keelwand en de huig gaan vibreren waardoor de snurkgeluiden ontstaan.

Ook de anatomische ruimte ter hoogte van de keel is zeer belangrijk. Vaak is de keelholte te smal en te ondiep. Te volumineuze keelamandelen zijn een klassieke oorzaak alsook een te laag zacht verhemelte met laag afdalende uvula (“lelletje”).

Soms is de diepe keelregio versmald door te grote “tongamandelen” Deze kunnen eventueel met behulp van de operatierobot verwijderd worden.

Een te korte onderkaak kan ook bijdragen tot snurken gezien de hieraan verbonden meer achterwaartse positie van de tongbasis.

Naast de anatomische situatie ter hoogte van de bovenste luchtweg zijn ook algemene lichaamskenmerken en gedragingen belangrijk.

De belangrijkste algemene lichaamsfactor bij snurken is het lichaamsgewicht. Overgewicht en obsitas dragen zeker bij tot snurken. Onderzoek heeft uitgewezen dat er zich een vetlichaam bevindt binnenin de tong dat evenredig ontwikkelt met het overige lichaamsvet en bij volumetoename opnieuw leidt tot het naar achter vallen van de tong tijdens de slaap.

Verdere ongunstige gedragingen zijn het roken en het gebruiken van alcohol vooral s’avonds. Dit leidt weer tot spierverslapping, open mond slapen en tongobstructie.

Op analoge wijze kan het gebruik van slaap of kalmerende middelen spierverslapping en snurken veroorzaken.

Wat de invloed van het snurken op de algemene gezondheid betreft is het belangrijk te onderzoeken of er zich tijdens de slaap momenten van tijdelijke ademhalingsstilstand ( Apnoe ) voordoen. Snurken met slaapapnoe heeft negatieve gevolgen voor de alertheid en energieniveau tijdens de dagaktiviteiten ( vermoeidheid, slaperigheid, in slaap vallen achter het stuur) en is op termijn schadelijk voor belangrijke lichaamsfuncties .

Zwaar snurken met adempauzes kan, zoals hierboven aangehaald, veroorzaakt worden door een Neus–Keel-Oorprobleem  met verstopping van de bovenste luchtweg, maar kan ook verband houden met een inefficiënte of gestoorde sturing van de ademhaling vanuit de hersenen.

Om het onderscheid te maken tussen deze twee oorzaken of hun relatieve invloed te analyseren wordt een slaaptest of “polysomnografie” voorgeschreven.

Dit onderzoek gebeurt in de “slaapkliniek” in samenwerking met de longarts of de neuroloog.

De patiënt blijft één nacht slapen in het ziekenhuis waarbij tal van belangrijke parameters zoals ademhaling, hartslag, zuurstofverzadiging, adempauzes en snurkintensiteit opgevolgd en geregistreerd worden.

Dit onderzoek kan een beter inzicht geven in de complexe snurkpathologie waarvan de oorzakelijke ontstaansmechanismen bij de individuele patiënt  polyfactorieel en sterk verschillend kunnen zijn.

Na bestuderen van de verschillende onderzoeken wordt met patiënt besproken welke de optimale behandelings-strategie kan zijn.

Dit kan bestaan uit een heelkundige correctie van keel en/of neus, eventueel een ingreep met behulp van de laser ter hoogte van het weke verhemelte enz.

Soms wordt bij patiënten met zware slaap-apnoe een CPAP toestel voorgeschreven. Dit is een beademingstoestel met aangezichtsmasker dat tijdens de slaap wordt gedragen en een positeve luchtdruk ter hoogte van de luchtweg in stand houdt waardoor de bovenste luchtweg vrijgehouden wordt en het snurken wordt tegengegaan.

Verder zijn er nog tal van hulpmiddelen en behandelingen beschikbaar die kunnen bijdragen tot een comfortabele en stille nachtrust.